സ്നേഹം അന്നൊരു നദിയായിരുന്നു.
മാനവന്‍ വിശ്വാസത്തിന്റെ മണല്‍ വാരിയെടുത്ത് ചതിയുടെ ലോറികളില്‍ കടത്തിക്കൊണ്ട് പോയി. അരികിലുണ്ടായിരുന്ന ഉറ്റവരും ഉടയവരുമായ മരങ്ങളെയും അവര്‍ ലാഭക്കൊതി മൂത്ത് മുറിച്ച് വിറ്റു.
...
നദിയൊരു പുഴയായി....
പുഴയൊരു അരുവിയായി...
അരുവിയൊരു തോടായി....
തോടൊരു ചെറു ചാലായി...
എന്നും ആ സ്നേഹത്തിന്‍ ചാല്‍ ആകാശത്തേക്ക് പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കി നില്‍ക്കും - കനിവിന്‍ കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ കൂടുന്നതും കാത്ത്!
പിന്നെ കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ പോലും ആ വഴിയ്ക്ക് വരാതായി
ReplyDeleteശരിക്കും ...
ReplyDelete